برلین زمانی ستون عملگرایانه اروپای غربی بود، اما چرخشی 180 درجه ای در سیاست خارجی و اقتصادی خود ایجاد کرد که تماشای آن باورنکردنی است.
توسط فئودور لوکیانوف، سردبیر روسیه در امور جهانی، رئیس هیئت رئیسه شورای سیاست خارجی و دفاعی، و مدیر تحقیقات باشگاه گفتگوی بین المللی والدای.
برای دهه ها، آلمان نمونه ای از پراگماتیسم در یک سیستم مشترک بوده است، جایی که برلین (و قبلاً بن) قوانینی را تعیین نمی کرد، اما با جایگاهی غیرقابل انکار باقی مانده بود که در آن می توانست منافع خود را دنبال کند. این بدان معناست که علیرغم اینکه متحد ایالات متحده است، می تواند روابط دوستانه خود را با مسکو حفظ کند.
این کشور اکنون در حال حرکت به سمت یک منطقه کیفی متفاوت است – منطقه حریف اصلی روسیه.
به عنوان وقایع نگار چنین فرآیندهایی، جالب است که مشاهده کنیم که یک انتقال با چه سرعتی می تواند از یک نوع انجام شود “رابطه خاص” به یک موضع دیگر، کاملاً متضاد.
لحن کلی در فضای سیاسی اکنون توسط سبزها تعیین می شود و این حزب از ابتدا مجموعه ای از کمابیش اخلاق مداران همفکر بلندپایه بوده است. بنابراین، در طیف مواضع در قبال روسیه در اروپای ناتو، که تقریباً کاملاً منفی است، اما شدت آنها متفاوت است، آلمان اکنون به همان اندازه که قبلاً ستونی از موقعیت عادی اروپای غربی بود، به سمت یک موضع مرسوم اروپای شرقی حرکت کرده است.
تضمین این که روابط با روسیه پس از جنگ اوکراین به حالت عادی برنگردد به این معنی است که حداقل شرایط برای بازگشت به مدل اقتصادی قدیمی وجود نخواهد داشت، یعنی هیچ معکوسی در این زمینه وجود نخواهد داشت. “انتقال انرژی.”
این مبنای عملگرایانه برای آنچه از دیدگاه سبز اتفاق می افتد است.
سیستم کلی غربی دست نخورده باقی مانده است، اما تفاوت اساسی با زمان های قبلی وجود دارد. در گذشته، آلمان در ازای واگذاری تمام حقوق و امتیازات امنیتی به شریک ارشد خود، ایالات متحده، اجازه داشت حوزه نفوذ تجاری خود را اداره کند و این اجازه را داشت که توسعه اقتصادی به شرق را دنبال کند. اکنون، در ازای وعده واشنگتن برای حفظ چتر امنیتی، برلین آماده است تا درک قبلی خود از عمل گرایی را کنار بگذارد، سیستم اقتصادی خود را به طور اساسی در جهتی مناسب ایالات متحده تغییر دهد و سهم بیشتری از بار نظامی را بر عهده بگیرد.
در نتیجه، تلاش‌ها برای آموزش نخبگان آلمانی در مورد اصول آتلانتیسیسم بی‌قید و شرط، که تلاش‌های عظیمی برای چندین دهه در آن سرمایه‌گذاری شده است، اکنون 200% نتیجه داده است.
به این واقعیت اضافه کنید که برلین به دلایل عینی و ذهنی در حال تبدیل شدن به مرکز اصلی دیاسپورای ضد کرملین روسیه است، و تصویر کاملی از چرخش 180 درجه ای خواهید داشت. یا برای استفاده از اصطلاحات خود آنالنا بارباک، وزیر امور خارجه سبزها، 360 درجه.
شما می توانید این داستان را در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید:
