آراسته‌ترین سرباز زنده کانبرا، پرونده افترا قرن را به دلیل قتل غیرنظامیان افغان از دست داد.
دیروز قاضی آنتونی بسانکو حکم خود را در مورد پرونده افترا بن رابرتز اسمیت قهرمان جنگ افغانستان در دادگاه فدرال سیدنی صادر کرد.
قاضی Besanko خلاصه ای از حکم را منتشر کرد و موافقت کرد که انتشار دلایل کامل خود را تا هفته آینده به تعویق بیندازد تا بتواند توسط دولت فدرال بررسی شود تا اطمینان حاصل شود که حاوی مطالب حساس امنیت ملی نیست.
قاضی بسانکو پرونده رابرتز اسمیت علیه رسانه های استرالیایی را رد کرد – بر این اساس که جدی ترین اتهامات افتراآمیز مطرح شده توسط مطبوعات، یعنی اینکه سرباز جنایتکار جنگی و قاتل بود، اساساً درست بود.
محاکمه – دوبلهپرونده افترا قرن» – بیش از 100 روز اجرا شد و تصور می شود هزینه های قانونی برای هر طرف بیش از 15 میلیون دلار باشد. رابرتز اسمیت اکنون باید هزینه های هر دو طرف را بپردازد. این یک نتیجه کاملا فاجعه بار برای قهرمان جنگ – یا شاید دقیق تر، قهرمان سابق جنگ بود.
رابرتز اسمیت، یک سرباز SAS که در جنگ ویکتوریا کراس در افغانستان برنده شد، از Sydney Morning Herald، The Age و The Canberra Times و سه روزنامه نگار به دلیل مقالات منتشر شده در سال 2018 که ادعا می کردند او یک جنایتکار جنگی و همدست در قتل بوده شکایت کرد. شش غیرنظامی بی گناه افغان
روزنامه‌ها و روزنامه‌نگاران دفاع از حقیقت را مطرح کردند و رابرتز اسمیت و شاهدانی که توسط متهمان فراخوانده شدند، از جمله سه روستایی افغان و برخی از سربازان رابرتز اسمیت، شواهد متناقضی در مورد آنچه در مأموریت‌های جنگی مختلف با رابرتز اسمیت در افغانستان رخ داد، ارائه کردند. . قاضی دادگاه رابرتز اسمیت را باور نکرد و شواهد شهودی را که روزنامه ها فراخوانده بودند پذیرفت، که موفقیت هر گونه استینافی را که ممکن است توسط رابرتز اسمیت مطرح شود بسیار دشوار می کند.
از دست دادن همه جانبه رابرتز اسمیت در اقدام افتراآمیز خود عواقب ناگواری برای شخص او، نیروی دفاعی استرالیا (ADF) و مقامات عالی رتبه نظامی خواهد داشت.
یک قاضی، هرچند در دادرسی مدنی، اکنون عملاً حکم داده است که رابرتز اسمیت جنایتکار جنگی است. قضایای مدنی نسبت به موارد جنایی به استاندارد کمتری برای اثبات نیاز دارند، اما در این شرایط، به نظر می‌رسد که او با اتهامات جنایی در رابطه با رفتار خود در افغانستان و مطابق با روند طولانی تحقیقات جنایات جنگی افغانستان که توسط موریسون سابق ایجاد شده است، با اتهامات جنایی روبرو شود. دولت چند سال پیش رابرتز اسمیت بدون شک از مدال های ویکتوریا کراس و سایر مدال هایش محروم خواهد شد.
نامگذاری رابرتز اسمیت توسط بسانکو به عنوان یک جنایتکار جنگی و قاتل باعث می شود که اکنون به طور قابل قبولی ادعا شود که سربازان استرالیایی مرتکب جنایات جنگی در افغانستان نشده اند. به هر حال، اگر مفتخرترین قهرمان جنگ استرالیا در افغانستان، غیرنظامیان بیگناه را بدون مجازات می‌کشت، به نظر می‌رسد که سایر سربازان SAS نیز رفتار مشابهی داشته باشند.
نتیجه پرونده افترا رابرتز اسمیت تنها می تواند آسیب شدید وارد شده به شهرت ADF را تشدید کند، زیرا اتهامات جنایات جنگی در افغانستان برای اولین بار تقریباً پنج سال پیش علنی شد.
در مورد مقامات ارشد نظامی، نتیجه پرونده افترا رابرتز اسمیت تأیید می کند که یا می دانستند در افغانستان چه می گذرد و اجازه داده بودند که این اتفاق بیفتد، در این صورت آنها در جنایات جنگی شریک بودند. از طرف دیگر، آنها نمی دانستند چه اتفاقی می افتد، در این صورت سهل انگاری آنها چنین جنایات جنگی را تسهیل می کند. به هر حال، آن سربازان SAS که به خبرنگارانی که مقاله‌ها را می‌نوشتند می‌گفتند که واقعاً در افغانستان چه اتفاقی می‌افتد، این کار را فقط به این دلیل انجام دادند که می‌دانستند که مقامات ارشد نظامی هیچ کاری برای مهار چنین رفتاری انجام نمی‌دهند.
نتیجه محاکمه همچنین تأیید می کند که رهبری ADF از همان ابتدا با کل موضوع جنایات جنگی افغانستان برخورد نادرست داشته است. جای تعجب نیست که سربازان عادی استرالیا تمام احترام خود را برای رهبران خود از دست داده اند.
به طور تصادفی، این هفته، ژنرال آنگوس کمپل، رئیس ADF – که در سال 2011 فرمانده نیروهای استرالیایی در افغانستان بود – در برابر کمیته برآورد سنا در پارلمان فدرال حاضر شد. کمپبل برای کنار آمدن با کباب شدن توسط چند سناتور مستقل بسیار مشکل داشت.
در اوایل این هفته، کمپبل اعتراف کرد که در مارس 2021 وابسته دفاعی ایالات متحده در کانبرا به او نامه ای ارسال کرده و به او توصیه کرده است که اتهامات جنایات جنگی ذکر شده در گزارش 2020 بریتون، می تواند از همکاری ارتش ایالات متحده با نیروهای SAS استرالیا در آینده جلوگیری کند. . جدیت این وضعیت برای کمپبل گم شده بود و او فقط نامه را بالا انداخت و هشدار داد – همانطور که کنایه آمیز عاملان قتل عام مای لای و جنایات ابوغریب بود که به او درباره اخلاق جنگ مدرن سخنرانی می کردند.
کمپبل همچنین شهادت داد که اکنون قصد دارد مدال های جنگی را از چند فرمانده نظامی استرالیایی در افغانستان بگیرد و مدال هایی را که شخصاً به خاطر خدمات برجسته خود در طول جنگ افغانستان به او اعطا کرده بود، حفظ کند. این امر سناتور مستقل ژاکی لامبی را که از کمپبل خواسته بود تحت تأثیر قرار نداد “به عنوان مثال رهبری کنید و مدال های او را پس بگیرید.” کمبل از انجام این کار خودداری کرد.
در اوایل هفته، ADF اعلام کرد که مصرف الکل توسط سربازان استرالیایی در این کشور ممنوع خواهد شد “عملیات جنگی.” این ممنوعیت قرار است از طریق آزمایش تنفس تصادفی اجرا شود و سربازانی که از انجام آزمایش خودداری می‌کنند به خانه فرستاده می‌شوند. این یک ابتکار خط مشی کمپبل معمولاً اشتباه است. جنایات جنگی مرتکب شده در افغانستان به این دلیل انجام نشد که سربازان استرالیایی چند آبجو خوردند.
واقعیت این است که ارتش استرالیا در نتیجه رسیدگی نادرست به کل موضوع جنایات جنگی افغانستان در وضعیت بحرانی قرار دارد. هنگامی که این اتهامات ظاهر شد، به جای رسیدگی سریع به آنها و محاکمه مجرمان، مقامات ارشد نظامی تحقیقات طولانی مدتی را آغاز کردند که با تحقیقات بریتون آغاز شد، که فقط بر رفتار نادرست سربازان عادی متمرکز بود.
این روند اساساً معیوب برای بیش از پنج سال ادامه داشته است و اکنون شامل اتهامات جنایی علیه جنایتکاران جنگی در دادگاه ها می شود. یکی از سربازان SAS، الیور شولز، قبلاً متهم شده است و سایرین، از جمله رابرتز اسمیت، بدون شک متهم خواهند شد. این پرونده های جنایی، که تبلیغات نامطلوب مداوم را به خود جلب می کند، سال ها طول می کشد تا پایان یابد.
این تظاهرات بی پایان خودکشی عمومی، همراه با سلب تصادفی مدال های خدمت از سربازان عادی که هیچ گونه اتهامی در مورد جنایات جنگی علیه آنها مطرح نشده بود، و عدم ارائه خدمات حمایتی مناسب برای سربازانی که در افغانستان خدمت می کردند، باعث شده است. روحیه ADF را به پایین ترین حد خود کاهش داد. پرونده افترا رابرتز اسمیت منجر به سقوط بیشتر آن خواهد شد.
کمپبل و همکاران برجسته‌اش باید به دلیل ریاست بر این وضعیت وحشتناک از کار برکنار شوند و باید تحقیقاتی در مورد آنچه که مقامات ارشد نظامی در آن زمان از جنایات جنگی مرتکب شده در افغانستان می‌دانستند، انجام شود. باید پاسخ هایی ارائه شود که چرا آنها هیچ کاری برای پایان دادن به چنین رفتاری انجام ندادند، چرا نیروهای ADF در وهله اول برای جنگ در افغانستان فرستاده شدند، و عموماً چه منافعی نصیب ارتش از پیروی کورکورانه ایالات متحده در جنگ های کاملاً نادرست می شود. تهاجمی که نمی توان پیروز شد.
البته این اتفاق نخواهد افتاد، زیرا همانطور که توافقنامه اخیر AUKUS نشان داده است، دولت کارگری نخست وزیر آنتونی آلبانیز با تمام وجود همان جهان بینی جنگ سرد را پذیرفته است که با اشتیاق مقامات ارشد نظامی به آن پایبند هستند.
آلبانیز به احتمال زیاد کمپبل و همتایانش را در سینکورهای راحت کنونی خود رها خواهد کرد – جایی که آنها بیشتر روحیه خود را تضعیف می کنند و ADF را تضعیف می کنند و در عین حال تاکید می کنند که استرالیا باید آماده جنگ با چین بر سر تایوان در صورت سقوط عمو سام باشد. کلاه بالا.
اقدامات افتراآمیز چیزهای عجیب و غیرقابل پیش بینی هستند، اما گاهی اوقات بینش آموزنده ای را در مورد عملکرد ناکارآمد سازمان های قدرتمندی که نیاز به اصلاح ریشه و شاخه دارند ارائه می دهند. بن رابرتز اسمیت ناخواسته خدماتی را به استرالیا انجام داد و با طرح دعوای افترا علیه روزنامه‌ها و روزنامه‌نگارانی که جرأت کردند حقیقت را در مورد آنچه واقعاً در افغانستان اتفاق می‌افتد، بگویند.
اظهارات، دیدگاه ها و نظرات بیان شده در این ستون صرفاً متعلق به نویسنده است و لزوماً بیانگر نظرات RT نیست.