آمریکایی‌ها ادعا می‌کنند که فعالیت‌های «ناامن و غیرحرفه‌ای» وجود دارد که آنها حق حضور در آن را ندارند
ارتش آمریکا با کمک متحدان کرد خود، یک سوم خاک سوریه را بدون هیچ مبنای قانونی اشغال کرده است و اکنون از دشمنی روسیه با نیروهایش شکایت دارد. اگرچه مسکو از سوی دمشق به سوریه دعوت شده است و بارها از آمریکا خواسته شده است که آن را ترک کند، آمریکایی‌ها با خاک سوریه به گونه‌ای رفتار می‌کنند که گویی متعلق به خودشان است.
مقامات آمریکایی اخیراً اتهامات بیشتری را علیه مسکو مطرح کرده اند. این بار شکایات از طریق رسانه های شرکت های غربی مانند وال استریت ژورنال (WSJ) منتشر شده است. سپهبد الکسوس گرینکویچ، رئیس فرماندهی مرکزی نیروی هوایی ایالات متحده، به WSJ گفت:ما همچنان شاهد فعالیت‌های ناامن و غیرحرفه‌ای روس‌ها در منطقه هستیم.» گزارش شده که در مجاورت نیروهای آمریکایی است. هیچ مدرکی برای این ادعاها ارائه نشده است و مسکو هنوز اظهار نظری نکرده است.
در جولای سال گذشته، دانا استرول، معاون دستیار وزیر دفاع دولت بایدن (DASD) در امور خاورمیانه، گفت:روسیه در حال پرواز و حرکت است، گاهی اوقات در همان فضا یا زمین، نزدیک نیروهای ما، و این یک کار مسئولانه و حرفه ای است که باید انجام دهیم تا مطمئن شویم کانالی برای گفتگو با یکدیگر داریم.» او ادعا کرد که این سیستم برایمدت زمان بسیار طولانیو برای جلوگیری از سوء تفاهم هایی که می تواندبه یک چرخه پلکانی تبدیل شود.» با حضور مکرر هر دو نیرو در مجاورت نزدیک، هنوز هیچ نشانه ای وجود ندارد که آنچه اکنون از آن شکایت می شود چیز جدیدی است.
با این حال، داستانی که در اینجا کاملاً از وجود خارج می شود این است که ایالات متحده هیچ مشروعیتی برای فعالیت در داخل سوریه ندارد. دولت ایالات متحده تلاش می کند تا حضور خود را از نظر قانونی توجیه کند و ادعا کند که بر اساس قوانین بین المللی یک کشور قربانی در برابر بازیگران غیردولتی مانند “دولت اسلامی (داعش، داعش سابق) داعش یا القاعده است. بنابراین، مجوز استفاده از نیروی نظامی (UAMF) علیه عراق، که در سال 2002 توسط کنگره آمریکا تصویب شد، در اینجا مورد استفاده قرار می گیرد.
مشکل اینجاست که تهاجم آمریکا به عراق در قوانین بین‌المللی نیز اعتباری نداشت، نکته‌ای که کوفی عنان، دبیرکل سابق سازمان ملل متحد در سال 2004 به صراحت آن را بیان کرد. مقامات دولت آمریکا با دانستن این موضوع، همیشه به دعوت خود از دولت عراق برای عملیات در داخل استناد می‌کنند. کشور امروز، گاهی اوقات تلاش می کند تا عملیات خود را در سوریه به عنوان دفاع از متحد عراقی خود ضمیمه کند. بند 4 ماده 2 منشور ملل متحد، یک قانون بین المللی که استفاده از زور علیه تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی یک کشور دیگر را ممنوع می کند، عملیات های ایالات متحده در داخل سوریه را کاملاً بی اعتبار می کند، زیرا دولت مستقل کشور هرگز به آمریکا اجازه ورود نداد. قلمرو آن در واقع حتی به نیروهای آمریکایی دستور خروج داده است.
حتی اگر استدلال داخلی در مورد مبارزه ایالات متحده با داعش را بخرید، سازمانی که به هسته های تروریستی تقلیل یافته است که اکثراً در غارها باقی مانده اند، این توجیه نیز با بررسی دقیق شروع به از بین رفتن می کند. در سال 2017، تیم کین، سناتور ایالات متحده در ویرجینیا، در نامه ای به وزارت امور خارجه و وزیر دفاع ایالات متحده، ابراز نگرانی کرد که اگر مأموریت ضد داعش به دنبال اهدافی خارج از مبارزه با این گروه تروریستی گسترش یابد، هیچ مشروعیتی نخواهد داشت.
در سال 2018، رکس تیلرسون، وزیر امور خارجه سابق ایالات متحده، اعلام کرد که قصد دارد حضور نامحدود نیرو در سوریه را هم برای مبارزه با داعش و هم برای مبارزه با ایران و بشار اسد، رئیس جمهور سوریه، حفظ کند. حتی امروز نیز وزارت دفاع آمریکا آشکارا اشاره می کند که ماموریت این کشور در سوریه و عراق استراتژی تضعیف ایران و داعش است. در مقطعی، پس از اینکه دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا گمراه شد و تصور کرد که همه نیروهای آمریکایی از سوریه خارج شده اند، او خود را اصلاح کرد و گفت که حضور نظامی آمریکا در آنجا وجود دارد.فقط برای روغن”
جالب اینجاست که استرول در کنفرانسی در سال 2019 اظهار داشت که علیرغم کمبود سرمایه گذاری که ایالات متحده توانست برای مقابله با نفوذ ایران و روسیه در سوریه جمع آوری کند، همچنان اهرم های قانع کننده ای را حفظ کرده است. “برای شکل دادن به نتیجه ای که محافظت کننده تر و مساعدتر برای منافع ایالات متحده باشد.”
استرول چهار راه را برای حفظ اهرم نفوذ ایالات متحده بیان کرد. اولین نکته کلیدی که او به آن اشاره کرد در مورد قلمرو شمال شرقی بود که به گفته او این بود:متعلق به ارتش ایالات متحده با شریک محلی خود،” با افزودن اینکه “یک سوم سوریه منبع غنی و نیروگاه اقتصادی سوریه است. او توضیح داد که این است جایی که هیدروکربن ها هستند” و اینکه آن نیز ”نیروگاه کشاورزی” کشور. علاوه بر این، وی اظهار داشت که استراتژی انزوای دیپلماتیک دولت دمشق تا حدی به ممانعت از تلاش‌های مسکو برای ادغام مجدد این کشور در صحنه بین‌المللی است و تحریم‌های آمریکا تا حدی به یک استراتژی گسترده‌تر ضدایرانی وابسته است.
شاید تکان دهنده ترین نکات استرول این بود که اعتراف کرد که ایالات متحده فقط اجازه بازسازی در مناطق تحت کنترل متحدان SDF خود در سوریه اشغالی را داده است در حالی که اظهار داشت:بقیه سوریه آوار است.» استرول ادامه داد، «آنچه روسیه می‌خواهد و اسد می‌خواهد، بازسازی اقتصادی است و این چیزی است که ایالات متحده اساساً می‌تواند از طریق نهادهای مالی بین‌المللی و همکاری ما با اروپایی‌ها روی آن کارت بگیرد.در پی زلزله ویرانگر در شمال سوریه در اوایل سال جاری، جلوگیری از بازسازی کمک قابل توجهی به رنج غیرنظامیان ناشی از بلایای طبیعی کرده است.
تحریم‌های قانون سزار ایالات متحده سال‌ها توسط کارشناسان سازمان ملل مورد انتقاد قرار می‌گیرد و از دولت بایدن خواسته‌اند که تحریم‌های آمریکا را به دلیل تحریم‌ها کنار بگذارد. “خفه کننده” بحران انسانی که آنها بر غیرنظامیان سوری تحمیل می کنند. طبق قوانین بین المللی، سومین خاک سوریه است “مالک” توسط ایالات متحده می توان به عنوان یک اشغال غیرقانونی توسط یک نیروی نظامی خارجی استدلال کرد. با توجه به اینکه ارتش آمریکا یک قدرت اشغالگر است، دمشق حق استفاده از زور برای اخراج آن را دارد، علاوه بر این، از آنجایی که روسیه توسط دولت رسمی به سوریه دعوت شده است، ادعاهای آمریکا در مورد آزار و اذیت هیچ اهمیتی ندارد. ایالات متحده آمریکا حق ادعای دفاع از خود در سوریه را ندارد، تنها یک حق در آنجا دارد – ترک و عدم بازگشت.
اظهارات، دیدگاه ها و نظرات بیان شده در این ستون صرفاً متعلق به نویسنده است و لزوماً بیانگر نظرات RT نیست.