ریچارد ترنچارد، نماینده فائو در افغانستان گفت: “وضعیت فاجعه بار است.”
پذیرش – پذیرفته شدن:
کمک های بشردوستانه سازمان ملل متحد هشدار داده اند که “شرایط فاجعه بار و قحطی مانند” بر کشاورزان و دامداران افغانستان که نیازهای آنها با شروع زمستان بدتر می شود، آویزان است.
سازمان خواربار و زراعت (فائو) توضیح داد که دسترسی بشردوستانه هرگز بهتر نبوده است، قیمت ها در حال افزایش است و نیازهای افغان ها همچنان از منابع بیشتر است.
ریچارد ترنچارد، نماینده فائو در این باره گفت: “وضعیت فاجعه بار است. هر کشاورز که با آنها صحبت کرده ایم تقریباً تمام محصولات خود را امسال از دست داده اند، بسیاری مجبور به فروش دام های خود شده اند، آنها بدهی های هنگفتی انباشته کرده اند و به سادگی پولی ندارند.” افغانستان.
“هیچ کشاورز نمی خواهد زمین خود را ترک کند. اما وقتی غذا ندارید، غله ای از برداشت قبلی ندارید، دانه ای در مزارع نیست و دام های شما رفته اند، چاره ای ندارید.”
به گفته آژانس ملل متحد، 18.8 میلیون افغان روزانه قادر به تغذیه خود نیستند و قرار است این رقم تا پایان سال به 23 میلیون نفر افزایش یابد.
UN News گزارش داد که انتظار می رود از هر 10 مرکز شهری، 9 مرکز با سختی شدید مواجه شوند، زیرا بدهی ها روی هم انباشته شده و پس انداز ها کاهش می یابد.
فائو هشدار داد که این وضعیت خطر قحطی بسیار واقعی را در سال 2022 ایجاد خواهد کرد، مگر اینکه حمایت گسترده فوری برای محافظت از این افراد و معیشت آنها خیلی زود برسد.
ترنچارد اصرار داشت: «بدیهی است که آنچه اکنون نیاز است، تهیه بذر، کود و کمک غذایی برای آنهاست که برنامه جهانی غذا ارائه می کند… اما این پول نقد نیز هست.
وضعیت وخیم است زیرا زراعت ستون فقرات معیشت افغانستان و حیاتی برای اقتصاد افغانستان است. بر اساس گزارش فائو، حدود 70 درصد افغان ها در مناطق روستایی زندگی می کنند و تخمین زده می شود که 80 درصد از کل معیشت به کشاورزی یا گله داری بستگی دارد.
ترنچارد گفت که خشکسالی گسترده باعث شده است که خانواده ها در طول فصل لاغر کنونی، پس از کاهش 80 تا 90 درصدی برداشت، چیزی برای خوردن نداشته باشند. او پس از مشاهده میزان رنج در خیابان های روستایی هارت، خواستار افزایش گسترده کمک های بشردوستانه شد.
“تنها غذایی که آنها دارند، غذایی است که مردم هنگام عبور از آنجا به آنها می دهند، و غیره. آنجا سرد است، شرایط سخت و دشواری است و چیزی که من را می ترساند این است که اگر آن معیشت روستایی فرو بریزد، شاهد آوارگی گسترده خواهیم بود.”