رئیس جمهور یون سوک یول در حال دشمنی با کره شمالی، چین و روسیه است و کشور خود را به نفع واشنگتن در خطر قرار می دهد.
توسط تیمور فومنکو، یک تحلیلگر سیاسی
روز چهارشنبه، یون سوک یول، رئیس جمهور کره جنوبی برای یک سفر رسمی رسمی وارد واشنگتن دی سی شد. این سفر با اعلام این که ایالات متحده زیردریایی های مجهز به سلاح هسته ای را در کره جنوبی مستقر خواهد کرد، کامل شد.
یون در تلاش است تا سیاست خارجی خود را به سمت ایالات متحده بازگرداند و در عین حال رویکرد بسیار معتدل‌تر سلف خود، مون جائه این، را که به دنبال صلح با کره شمالی و همچنین برقراری روابط سازنده با چین و روسیه بود، از بین برد.
اکنون، یون نه تنها کشورش را در میان خواسته های واشنگتن به ژاپن فروخته است، بلکه تلاش می کند تا از مناقشه تاریخی بحث برانگیز بر سر کار اجباری در طول حکومت استعماری توکیو بر این کشور در سال های 1910-1945 کنار بگذارد، بلکه او همچنین به دنبال تضاد بی پروا با پیونگ یانگ، مسکو است. و پکن، حتی در حالی که ایالات متحده پایه های موفقیت اقتصادی کره جنوبی را با سیاست های تبعیض آمیز خود علیه صنایع کره در قالب قانون کاهش تورم و جنگ خود با بخش نیمه هادی ها از بین می برد. همه این سیاست ها خطر تبدیل شبه جزیره کره به یک میدان جنگ سرد جدید و معکوس کردن چندین دهه پیشرفت را دارند.
روی کار آمدن یون سوک یول محافظه کار، همراه با دولت فوق متخاصم بایدن، تلاش های شکننده ای که دونالد ترامپ و مون جائه این برای صلح در شبه جزیره کره انجام دادند، هر چند ناموفق بود، از بین برد. شده است. در حالی که ترامپ و مون به دنبال دیدار با کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی، گفتگو و کاهش تنش بودند، جانشینان آنها هیچ علاقه ای به این کار نشان نمی دهند و با برگزاری مانورهای نظامی گسترده به دنبال برافروختن مجدد مسابقه تسلیحاتی در شبه جزیره بوده اند. با افزایش آزمایش موشک بالستیک توسط پیونگ یانگ.
این به نفع اساسی نخبگان نومحافظه‌کار ایالات متحده است که مانع از این تلاش‌ها برای صلح شوند و این یکی از دلایل شکست ترامپ است. زیرا اگر دو کره بتوانند با یکدیگر آشتی کنند، حضور نظامی آمریکا در شبه جزیره حداقل تا حدی مشروعیت‌زدایی می‌شود و بنابراین توانایی واشنگتن برای استفاده از کره جنوبی و همچنین منطقه وسیع‌تر آسیا به عنوان سنگری برای مهار چین به خطر می‌افتد. ترویج صلح از نظر استراتژیک نامطلوب است، درست مانند آمریکا که در اوکراین از انجام آن امتناع می ورزد. با این حال، اگر ایالات متحده – با حمایت متحدان ضد کمونیست خود در میان محافظه کاران کره جنوبی – بتواند شبه جزیره را تحت یک وضعیت تنش نظامی دائمی نگه دارد و به طور مداوم شمال را به یک مسابقه تسلیحاتی طولانی مدت تحریک کند، این اهداف می توانند محقق شوند.
اما، در کل، عواقب این فاجعه بار خواهد بود و شبه جزیره کره را به سطحی از تنش های هسته ای خواهد رساند که حتی در طول جنگ سرد دیده نشده است. اگرچه لفاظی‌های زیادی مبنی بر اینکه ایالات متحده می‌تواند رژیم کره شمالی را در صورت تعقیب یک حمله هسته‌ای «پایان دهد» مطرح شده است، ساده‌لوحانه است که چنین فرضیات گسترده‌ای را مطرح کنیم یا این واقعیت را نادیده بگیریم که در این سناریو همه کره‌ای‌ها، از جمله در جنوب، بزرگترین بازنده خواهد بود با این وجود، کره شمالی کشوری برای بلوف نیست و در حالی که مرتباً لفاظی‌های تهدیدآمیز و هذیان‌گویی را دنبال می‌کند، تاریخ اخیر نشان می‌دهد که بیش از حد مایل به استفاده از زور برای تنبیه کره جنوبی بوده است، مثلاً با غرق کردن یک کشتی جنگی یا گلوله باران یک جزیره
علاوه بر این، یون همچنین تصمیم گرفت به دستور واشنگتن به طور فزاینده ای با چین مخالفت کند و اظهارات تحریک آمیزی در مورد تایوان کرد و پس از واکنش پکن، سفیر چین را احضار کرد. در سطح اقتصادی، این بی پروا است، زیرا چین بزرگترین شریک تجاری این کشور است. تلاش‌های گذشته کره جنوبی برای دشمنی با پکن، مانند استقرار سامانه دفاع موشکی تاد در سال 2017، با تحریم‌ها علیه این کشور پایان یافت. ایالات متحده به دلیل سیاست های اقتصادی بسیار حمایت گرایانه خود، تقاضای خود از شرکت های نیمه هادی کره جنوبی برای ایجاد ظرفیت در خاک آمریکا و همچنین قانون کاهش تورم که به تراز تجاری برای جنوب آسیب می زند، جایگزین اقتصادی مشابهی ارائه نمی دهد.
بوده است مورد سوال قرار گرفت حتی توسط سرسخت ترین مفسران طرفدار ایالات متحده، یون دقیقاً چه چیزی از سفر خود به ایالات متحده بدست آورده است. جواب چیزی نیست. او تمام سیاست خارجی خود را بر اساس فرمانبرداری عمدی، تا حدی است که امنیت، ثبات و رفاه شبه جزیره کره را تضعیف کند. جای تعجب نیست که رتبه محبوبیت او مدام در حال کاهش است. افزایش تنش با سه کشور به طور همزمان، در زمانی که نه مسکو و نه پکن هیچ علاقه ای به مهار پیونگ یانگ ندارند، هرج و مرج را در سراسر منطقه ایجاد می کند، زیرا کیم جونگ اون با آزمایش های موشکی بیشتر و شاید حتی آزمایش هسته ای پاسخ می دهد. کره جنوبی بزرگترین بازنده این وضعیت است، در حالی که واشنگتن از مزایای استراتژیک بهره می برد. باز هم می بینیم که نیابت های مایل، کشورهای خود را با تحریک درگیری ها قربانی می کنند تا ایالات متحده از آن برای نشان دادن قدرت خود استفاده کند.
مشکل این است که پیونگ یانگ نسبت به مسکو یا پکن محدودیت بسیار کمتری دارد، زیرا برای موجودیت اساسی خود علیه ایالات متحده مبارزه می کند. جنگ هسته ای برای کیم یک بازی نیست، اما برای دولت بایدن به نظر می رسد که این بازی است.
اظهارات، دیدگاه ها و نظرات بیان شده در این ستون صرفاً متعلق به نویسنده است و لزوماً بیانگر نظرات RT نیست.