تصمیمات تل آویو حاکی از وخامت تسلط نظامی این کشور است زیرا نزدیک ترین شریک آن، ایالات متحده، نفوذ منطقه ای خود را از دست می دهد.
پس از اینکه اسرائیل از فراخوان های عمومی مبنی بر آغاز عملیات نظامی گسترده علیه گروه های مسلح فلسطینی در غزه سرپیچی کرد، از ترس آن که ممکن است جنگی چند جبهه ای به راه بیاندازد، کارزار ترور رهبران جهاد اسلامی فلسطین را آغاز کرد.
علیرغم شلیک صدها موشک اخیراً به غزه که نشان می دهد غزه ممکن است خواهان تشدید تنش باشد، تل آویو* به دنبال یک پیروزی استراتژیک محدود برای کسب امتیازات سیاسی است و امتناع آن از هدف قرار دادن حماس، قدرتمندترین جنبش مسلحانه در غزه، این را ثابت می کند.
خادر عدنان، زندانی سیاسی فلسطینی در دوم ماه مه در بازداشتگاه نظامی نیتزان اسرائیل در پی یک اعتصاب غذای 86 روزه جان باخت. عدنان پس از شرکت در پنج اعتصاب غذای قبلی، به یک نماد ملی تبدیل شده بود که از راه های مسالمت آمیز، پس از بازداشت مکرر بدون اتهام توسط سیستم نظامی-قضایی اسرائیل، آزادی خود را به دست آورد. این شخصیت عمومی و سخنگوی رسمی جنبش جهاد اسلامی فلسطین (PIJ) در آستانه 80 روز آخرین اعتصاب غذای خود، کاهش قابل توجهی در سلامتی خود تجربه کرد و باعث شد که او به یک مرکز درمانی منتقل شود.
سازمان غیردولتی حقوق بشر پزشکان برای حقوق بشر اسرائیل بیانیه ای درباره مرگ عدنان منتشر کرد و مدعی شد که “عدم اطمینان از بستری شدن وی در بیمارستان – همراه با امتناع دو بیمارستان اسرائیل از پذیرش او – نقض اصول اولیه حقوق بشر و اخلاق پزشکی است.” و بنابراین مقامات اسرائیلی مسئولیت مرگ این زندانی را بر عهده گرفتند. اسراییل هرگونه تخلفی را رد کرد.
گروه جامعه اسیران فلسطینی مرگ عدنان را یک برچسب زد “ترور” توسط مسئولان زندان به طور مشخص، آنچه به عنوان “اتاق مشترک” فلسطین، چتری برای جناح های مسلح غزه شناخته می شود، نیز مرگ او را نتیجه غفلت پزشکی و در نتیجه یک ترور تفسیر کرد. در پاسخ، گروه‌های مسلح داخل غزه با پرتاب 22 گلوله به سمت اسرائیل، یک اسرائیلی را در شهر سدروت به شدت مجروح کردند.
اسرائیل سپس تصمیم گرفت تا در اواخر همان شب به اهدافی در داخل غزه حمله کند و مناطق کشاورزی و سایت های آموزشی شناخته شده متعلق به سازمان حماس را هدف قرار دهد. علیرغم کشته شدن دو غیرنظامی فلسطینی، کمپین بمباران به منظور ارائه پاسخ درخواستی مردم اسرائیل به شلیک راکت، بدون عبور از آستانه ای که منجر به جنگ با غزه می شود، طراحی شد.
فشار بر دولت نتانیاهو برای آغاز جنگ علیه غزه بسیار زیاد بوده است، به طوری که ایتامار بن گویر، وزیر امنیت اسرائیل، این واکنش را “می‌داند”ضعیف” این امر باعث اختلاف بین حزب لیکود نخست وزیر و حزب اوتزما یهودیت بن گویر شد که تصمیم گرفتند آرای کنست را بر سر آن تحریم کنند. این اولین خصومت داخلی ائتلاف داخلی است که از زمان روی کار آمدن دولت نتانیاهو در اواخر سال گذشته به طور علنی شاهد هستیم. تحت اتحاد احزاب راست افراطی که دولت را کنار هم نگه می‌دارند، سیاست‌های تندرو علیه فلسطینی‌ها دنبال شده است، از جمله تصویب اولیه قانونی که مجازات اعدام را برای فلسطینی‌هایی که متهم به حمله به اسرائیلی‌ها هستند، در پی خواهد داشت.
از آنجایی که دولت اسرائیل با سرکوب ناآرامی های داخلی بر سر اصلاح سیستم قانونی برنامه ریزی شده خود دست و پنجه نرم می کند، با احتمال فزاینده ورشکستگی سیاست خارجی نیز مبارزه می کند. در اوایل سال جاری، دولت ایالات متحده تعدادی بازدید از اسرائیل را با هدف کاهش تنش با فلسطینی ها و جلوگیری از اختلافات بیشتر با کشورهای همسایه مانند اردن ترتیب داد. دولت بایدن حتی دو کنفرانس امنیتی را هماهنگ کرد که تمرکز آنها بر گردآوری تشکیلات خودگردان فلسطین (PA) با اسرائیل و دستیابی به همکاری بیشتر بین هر دو طرف در مبارزه با گروه‌های مسلح در کرانه باختری بود.
در اوایل آوریل در ماه مبارک رمضان، نیروهای اسرائیلی به محل مسجد الاقصی یورش بردند و 400 نمازگزار را مجروح و یا دستگیر کردند که قصد داشتند آنها را از مسجد بیرون کنند. این امر خشم گسترده ای را در سرتاسر سرزمین های اشغالی فلسطین برانگیخت و باعث شلیک موشک از غزه و تعدادی حملات تیراندازی در کرانه باختری شد. یک روز پس از حوادث الاقصی، موشک‌هایی نیز از جنوب لبنان شلیک شد، یک روز بعد راکت‌هایی از سوریه آمدند و به بلندی‌های جولان اشغالی اصابت کردند. این سلسله رویدادها چالش مهمی برای نهادهای امنیتی، سیاسی و نظامی اسرائیل بود.
اگرچه هیچ کس به طور رسمی مسئولیت شلیک موشک از لبنان و سوریه را بر عهده نگرفت، یک جبهه واحد منطقه ای متشکل از گروه های مسلح از یمن، عراق، سوریه، لبنان و فلسطین تهدید به جنگ چند جبهه ای در صورت پاسخ نامتناسب اسرائیل کرد. حملات تلافی جویانه ای که اسرائیل تصمیم گرفت علیه لبنان و غزه انجام دهد، تلفات جانی در پی نداشت و به مناطقی که ارزش استراتژیک کم یا بی ارزشی داشتند، ضربه زد. جالب اینجاست که نیروهای اسرائیلی سپس به آنها دستور داده شد تا از درگیری در مسجد الاقصی تا پایان ماه رمضان به دلیل ترس از شلیک موشک بیشتر خودداری کنند.
هنگامی که موشک‌های غزه در هفته گذشته در واکنش به کشته شدن خضر عدنان وارد شد، مشخص بود که تشکیلات سیاسی اسرائیل فهمیده است که باید با احتیاط حرکت کند. به همین دلیل است که تل‌آویو سپس تلاش‌های خود را بر بمباران سوریه و ترور مبارزان فلسطینی در داخل کرانه باختری اشغالی متمرکز کرد، که هر دوی اینها تشدید امنی بود. با این حال، مشخص شد که شرمساری که دولت اسرائیل با آن مواجه بود، آن را مجبور به اقدام خواهد کرد، به ویژه پس از مخالفت ائتلاف نتانیاهو بر سر عدم نمایش قدرت.
تشدید این هفته
درست بعد از ساعت 2:00 بامداد روز سه شنبه، حملات هوایی اسرائیل منازل سه تن از رهبران PIJ را هدف قرار داد و آنها را در حالی که در خواب بودند به همراه خانواده هایشان کشتند. در حدود 90 دقیقه، 170 حمله اسرائیل انجام شد که بیشتر آنها به سایت های آموزشی و مناطق باز حمله کردند. این کمپین ترور آغازگر دور کنونی جنگ بود، اما از رویدادهای ذکر شده در بالا جدایی ناپذیر است.
این ترورها منعکس کننده حملات هوایی شوکه کننده اسرائیل به دمشق و غزه در نوامبر 2019 بود که فرمانده PIJ بها ابو عطا را ترور کرد. در آگوست سال گذشته، اسرائیل نیز عملیات نظامی را آغاز کرد که در آن دو فرمانده نظامی PIJ کشته شدند. در طول هر دوی این تشدیدها، حماس، قدرتمندترین گروه مسلح در غزه، در حاشیه باقی ماند و نقش مشاوره ای را برای متحدان خود ایفا کرد. این دو دور با پیروزی های تبلیغاتی اسرائیل به پایان رسید و تاکتیک دور نگه داشتن حماس تا حدی موفق شد. اسراییل با الگوبرداری از این دو حمله قبلی، سعی در به حداکثر رساندن تصویر قدرت خود و در عین حال به حداقل رساندن خطر کرده است.
آنچه کمپین ترور نشان می دهد این است که تل آویو از کشاندن حماس به تشدید تنش می ترسد. در عوض، دولت نتانیاهو انتخاب کرده است که ساده ترین گزینه ممکن را دنبال کند، تا ضربه ای جزئی وارد کند و در عین حال به مردم اسرائیل توهم بازگرداندن آنچه که اسرائیل آن را خود می خواند ایجاد کند. “ظرفیت بازدارندگی” که تقریباً به معنای ترس دشمنانش است که در پاسخ به تجاوز چه کاری می تواند انجام دهد. اگرچه ایتامار بن گویر، بزالل اسموتریچ و حامیان آنها ممکن است درباره تأثیر این ترورها به خود ببالند، اما واقعیت این است که اسرائیل از هدف قرار دادن حماس اجتناب می کند و نشان می دهد که توان بازدارندگی آن از بین رفته است. علاوه بر این، این احتمال وجود دارد که اسرائیل این بار اشتباه محاسباتی کرده باشد و برای پاسخ گروه های فلسطینی آمادگی نداشته باشد.
در زمانی که ایالات متحده در ضعیف ترین موقعیت خود در خاورمیانه قرار دارد، متحد اصلی آنها برتری نظامی خود را از دست داده است. اسرائیل ممکن است بهترین تسلیحات پیشرفته را در بین هر کشوری در منطقه داشته باشد، اما با مخالفت بسیار مصمم‌تری همراه شده است که اکنون متن را تغییر داده و به ظرفیت بازدارندگی خود در برابر اسرائیلی‌ها دست یافته است.
* همانطور که در وب سایت وزارت کنسولی وزارت خارجه روسیه نشان داده شده است، روسیه قدس غربی را به عنوان پایتخت اسرائیل به رسمیت می شناسد.
اظهارات، دیدگاه ها و نظرات بیان شده در این ستون صرفاً متعلق به نویسنده است و لزوماً بیانگر نظرات RT نیست.