بیروت، لبنان:
سامر و خانواده‌اش فکر می‌کردند پس از فرار از جنگ سوریه، تقریباً یک دهه پیش، امنیت را در لبنان پیدا کرده‌اند، اما در بحبوحه احساسات ضد پناهجویان رو به رشد، بیروت برادرش را به ارتش سوریه سپرد.
پس از آغاز جنگ داخلی در سال 2011، با سرکوب وحشیانه تظاهرات مسالمت آمیز توسط دمشق، سوری ها به لبنان سرازیر شدند. در شرایطی که رژیم اکنون کنترل بیشتر مناطق کشور را در دست دارد، در لبنان بحران زده درخواست ها برای بازگشت سوری ها به خانه تشدید شده است.
سامر گفت که اطلاعات ارتش لبنان هفته گذشته به آپارتمان برادرش در حومه بیروت یورش برد و او، همسر و فرزندانش را بازداشت و به سوریه اخراج کرد.
سامر مانند دیگرانی که AFP با آنها صحبت کرد، ترجیح داد از نام مستعار استفاده کند و به نگرانی های امنیتی اشاره کرد.
مقامات سوریه همسر و فرزندان را آزاد کردند اما برادرش را که همراه با سامر بیش از یک دهه پیش در تظاهرات ضد دولتی شرکت کرده بود، دستگیر کردند.
از آن زمان دیگر خبری از او نداشت.
سامر 26 ساله گفت: “بزرگترین ترس ما این است که او (در زندان های رژیم) ناپدید شود و دیگر خبری از او نباشد.”
ما می ترسیم که سرنوشت مشابهی داشته باشیم: تبعید به سوریه، جایی که ممکن است دستگیر یا ناپدید شویم.»
مقامات می گویند که لبنان در حال حاضر میزبان حدود دو میلیون سوری است، در حالی که بیش از 800,000 نفر در سازمان ملل ثبت شده اند – بالاترین تعداد پناهندگان سرانه در جهان.
لبنان مدت‌هاست که برای بازگشت سوری‌ها به خانه‌هایشان فشار آورده است و چندین تلاش برای بازگرداندن سوری‌ها انجام داده است که مقامات آن را داوطلبانه توصیف می‌کنند.
یک منبع بشردوستانه به خبرگزاری فرانسه گفت که ارتش در هفته‌های اخیر سرکوب سوری‌های غیرقانونی را تشدید کرده است و حدود 450 نفر دستگیر و حداقل 66 نفر اخراج شده‌اند.
“راه حل می خواهید”
لبنان اخیرا شاهد افزایش احساسات ضد سوری بوده است، زیرا برخی از مقامات به دنبال مقصر دانستن پناهندگان برای مشکلات این کشور هستند.
لبنان از سال 2019 در بحران اقتصادی ویرانگر قرار دارد که اکثر مردم را در فقر فرو برده است. پول محلی کاهش یافته است، در حالی که بانک جهانی مقامات را به سوء استفاده و استفاده نادرست از سپرده های مردم مقصر می داند.
هکتور هاجار، وزیر امور اجتماعی اخیراً ادعا کرد که “تغییرات جمعیتی خطرناک” در حال انجام است و هشدار داد: “ما در کشور خود پناهنده خواهیم شد.”
برخی از شهرداری‌ها در طول سال‌ها محدودیت‌هایی را بر حرکت سوری‌ها اعمال کرده‌اند، در حالی که پست‌های اخیر رسانه‌های اجتماعی، پناهندگان را به عنوان جنایتکاران تشنه‌ی کمک‌های سازمان ملل معرفی کرده‌اند.
سامر گفت: “آنها می گویند که ما کمک های سازمان ملل را به دلار دریافت می کنیم، اما این درست نیست.” و افزود که او و خانواده اش سال ها فقر و ارعاب را تجربه کرده اند.
ما خسته شده ایم و راه حل می خواهیم. ما به پول یا چیزی از لبنان نیاز نداریم.»
آژانس پناهندگان سازمان ملل (UNHCR) به خبرگزاری فرانسه گفت که تنها می تواند به حدود 43 درصد از پناهندگان کمک کند که به ارز محلی پرداخت می شود.
کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل (UNHCR) گفت: «حداکثر مبلغی که یک خانواده آسیب پذیر پنج نفره یا بیشتر برای کمک های نقدی و غذایی دریافت می کند، 8000000 پوند لبنان در ماه است که تقریباً 80 دلار است.
این آژانس گفت که مقامات با حداقل 13 حمله تنها در ماه آوریل، جوامع سوری را سرکوب کرده اند.
به گفته این سازمان، برخی از افرادی که دستگیر یا اخراج شده اند، پناهندگان ثبت شده در کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل بودند، در حالی که یک منبع بشردوستانه دیگر گفت که در برخی موارد، خردسالان از والدین خود جدا شده اند.
‘ترجیح می دهم بمیرم’
عفو بین‌الملل این هفته از لبنان خواست که «فوراً اخراج‌ها را متوقف کند» و آنها را اجباری توصیف کرد و گفت که پناهندگان پس از بازگشت در خطر «شکنجه یا آزار» هستند.
سرکوب، سوری های فقیر را مضطرب کرده است و بسیاری از آنها اکنون از بیرون رفتن وحشت دارند.
ابو سلیم، 32 ساله، به خبرگزاری فرانسه گفت که در انباری خوابیده است که با 20 نفر دیگر در آنجا کار می کند “زیرا ما از دستگیر شدن می ترسیم”.
او گفت که شش سال را در زندان‌های سوریه گذرانده و بدترین ترسش تبعید بوده است.
او گفت: «اگر به زندان برگردم، هرگز بیرون نخواهم رفت.
عمار، یک فراری ارتش، به خبرگزاری فرانسه گفت که در خانه حبس شده بود و چشمانش به شیشه ضد سوری که در رسانه های اجتماعی پخش می شد چسبیده بود.
این مرد 31 ساله گفت: “چرا این همه نفرت؟ چه کردیم که مستحق این شدیم؟ ما فقط برای فرار از مرگ فرار کردیم.”
او از سال 2014 در لبنان گفت که نه تنها از جان خود بلکه از همسر و فرزند دو ماهه اش می ترسد.
او گفت: “من در ترس از اینکه ارتش به خانه ام نفوذ کند و مرا اخراج کند” زندگی می کنم و افزود که به زودی باید “برای کار و خرید شیر بچه” به بیرون برود.
لبنانی‌ها، سوری‌ها و فلسطینی‌های ناامید سعی کرده‌اند با قایق‌های ناهموار لبنان را به مقصد اروپا ترک کنند و برخی از پیشنهادات مهاجرت به تراژدی ختم شده است.
دولت سوری ها را متهم کرده است که فقط برای انجام سفرهای دریایی خطرناک وارد لبنان شده اند.
عمار گفت اگر بخواهد سوار قایق می شود.
عمار گفت: «در سوریه دیگر امیدی نیست. ترجیح می دهم در دریا بمیرم تا برگردم.
(این داستان توسط کارکنان NDTV ویرایش نشده است و به طور خودکار از یک فید سندیکایی تولید شده است.)