با دماهای شدید، بادهای طوفانی و فعالیت های آتشفشانی شدید، به نظر می رسد زهره آخرین جایی است که می توان به دنبال حیات در منظومه شمسی بود، اما یک مطالعه جدید نشان می دهد که هنوز می تواند در ابرهای اسیدی این سیاره وجود داشته باشد.
دومین سیاره از خورشید به دلیل اندازه، جرم و چگالی مشابه، اغلب «خواهر» زمین نامیده می‌شود، اما این همان جایی است که شباهت‌ها به پایان می‌رسد. برخلاف سیاره ما، دمای زهره به 464 درجه سانتیگراد (867 درجه فارنهایت) می رسد زیرا جو آن عمدتاً از دی اکسید کربن به دام انداختن گرما تشکیل شده است. در گذشته اقیانوس هایی داشت که به طور بالقوه می توانستند حیات را حفظ کنند، اما تمام آن آب تبخیر شد.
با این حال، در حالی که در سطح غیرممکن است، زندگی همچنان می تواند در ابرهای اسید سولفوریک که ناهید را پوشانده است، باقی بماند، زیرا ممکن است طبق مطالعه منتشر شده در مجموعه مقالات آکادمی ملی، قابل سکونت تر از آنچه قبلاً تصور می شد باشد. مجله علوم روز دوشنبه.
ادامه مطلب
این تیم به سرپرستی سارا سیگر، اخترفیزیکدان و دانشمند سیاره‌شناسی در موسسه فناوری ماساچوست، یک مدل شیمیایی از جو زهره ایجاد کرد. “پیش بینی می کند که ابرها به طور کامل از اسید سولفوریک ساخته نشده اند، بلکه تا حدی از دوغاب نمک آمونیوم تشکیل شده اند، که ممکن است نتیجه تولید بیولوژیکی آمونیاک در قطرات ابر باشد.”
این بدان معنی است که ابرها هستند “دیگر اسیدی نیست” مقاله اصرار داشت که بیش از برخی از محیط‌های شدید که پناهگاه حیات روی زمین هستند.
آمونیاک برای بسیاری از فرآیندهای بیولوژیکی ضروری است و حضور آن در قطرات ابر ممکن است نشان دهنده آن باشد “زندگی می تواند محیط خود را در زهره بسازد.” دانشمندان گفتند.
“این مطالعه نشان می دهد که آمونیاک در جو وجود دارد و این زنجیره واکنش های شیمیایی در واقع در حال وقوع است.” سیگر به اینورس گفت. و یک پیامد واقعا خوب آن این است که برخی از قطرات ابر در زهره قابل سکونت تر از آنچه قبلا تصور می شد خواهد بود.
سیگر از جمله محققانی بود که وجود فسفین را پیشنهاد کرد “امضای زیستی” گاز – در ابرهای زهره در سال 2020، و مطالعه فعلی ادامه آن کار است.
وی با اشاره به اینکه قابلیت سکونت جو زهره در حال حاضر تنها یک فرضیه است، ابراز امیدواری کرد که در آینده‌ای بسیار دور… می‌توانیم نمونه‌ای از مواد ابری را به زمین بازگردانیم و به دنبال خود حیات بگردیم.»