تعریف فعلی “سیاره” ریشه در فولکلور و طالع بینی دارد و باید به دلیل برآورده نشدن نیازهای نجوم مدرن کنار گذاشته شود، یک مطالعه جدید بیان می کند که درها را برای بازگشت پلوتو باز می کند.
پلوتون در سال 1930 در حلقه اجسام فراتر از مدار نپتون، معروف به کمربند کویپر، کشف شد و نهمین سیاره منظومه شمسی اعلام شد.
با این حال، وضعیت آن پس از یافتن چندین جرم دیگر با همان اندازه در کمربند کویپر مورد تردید قرار گرفت و اتحادیه بین‌المللی نجوم (IAU) در نهایت پلوتون را به پایین‌تر از درجه پایین آورد. “سیاره کوتوله” در سال 2006.
ادامه مطلب
در راستای تعریف جدید الف اتفاق افتاد “سیاره” تصویب شده توسط IAU، که بیان می کرد که یک جرم آسمانی باید به دور خورشید بچرخد، شکلی تقریباً گرد داشته باشد و از نظر گرانشی غالب باشد و مدار خودش را پاک کند تا معیارها را برآورده کند.
پلوتون به دلیل تقاطع مدارش با مدار نپتون و همسایگی مداری خود با دیگر اجرام در کمربند کویپر رد صلاحیت شد.
قاعده ای که از یک سیاره می خواهد که مدار خود را پاک کند “واقعاً پس از عمل برای نگه داشتن تعداد کمی از سیارات منظم ساخته شد.” فیلیپ متزگر، از موسسه فضایی فلوریدا در دانشگاه فلوریدا مرکزی (UCF)، گفت.
و این ایده که باید تعداد محدودی سیارات وجود داشته باشد ارتباط چندانی با علم ندارد که از فولکلور و طالع بینی ناشی می شود.
به منظور اثبات این نکته، متزگر و تیمش حجم عظیمی از ادبیات سیاره‌ای را در 400 سال گذشته مطالعه کردند و نتایج پنج سال کار خود را در مجله نجومی ایکاروس به اشتراک گذاشتند.
به گزارش روزنامه، با عنوان “قمرها سیارات هستند” تعریفی که گالیله در دهه 1600 ارائه کرد – که یک سیاره فقط باید یک جسم فعال زمین شناسی در فضا باشد – توسط دانشمندان در طول بیشتر تاریخ استفاده شده بود و تنها در قرن بیستم فرسایش یافت.
ادامه مطلب
متزگر به UCF Today گفت که این بین دهه‌های 1910 و 1950 اتفاق افتاد، زمانی که کاهش تعداد مقالات در مورد علوم سیاره‌ای با ظهور نشریاتی مانند سالنامه‌ها همزمان شد.
در انگلستان و ایالات متحده به قدری سالنامه فروخته می شد که هر خانواده می توانست هر سال یک نسخه از آن را دریافت کند.
آن سالنامه ها طیف وسیعی از اطلاعات را در اختیار خوانندگان خود قرار دادند – از تقویم رویدادهای نجومی گرفته تا دستور العمل های آشپزی و داستان های تخیلی. اما همچنین تاکید زیادی بر طالع بینی وجود داشت، از جمله پیش بینی های آب و هوای نجومی که تنها در صورت وجود تعداد محدودی از سیارات می تواند انجام شود.
این یک دوره کلیدی در تاریخ بود، زمانی که عموم مردم پذیرفتند که زمین به جای برعکس، به دور خورشید می چرخد، و آنها این بینش علمی عالی را با تعریفی از سیارات که از طالع بینی به دست آمده بود، ترکیب کردند. متزگر گفت.
و آن دیدگاه ها مبنی بر اینکه قمرها و ماهواره ها را نباید سیارات در نظر گرفت، سپس به ادبیات علمی راه یافت. او افزود، اما این تعریف دیگر کار نمی کند زیرا نجوم بر فناوری پیشرفته ای متکی است که به آن اجازه می دهد فضا را بسیار دقیق تر مطالعه کند.
تعداد سیارات فراخورشیدی که در 10 سال گذشته کشف کرده‌ایم، انفجاری رخ داده است، و با قرار دادن تلسکوپ‌های بهتر در فضا، این میزان افزایش خواهد یافت.
“ما باید این را درست کنیم [the definition of a ‘planet’] قبل از اینکه در این انقلاب با سیارات فراخورشیدی خیلی دور شویم. ما می‌خواهیم علمی عالی انجام دهیم، زیرا این هجوم عظیم داده‌ها، تعریف صحیح اکتشافات جدیدمان را بسیار مهم‌تر می‌کند.»
متزگر و همکارانش برای بازگشت به تعریف گالیله اصرار دارند و اگر ندای آنها شنیده شود، پلوتو دوباره به یک سیاره تبدیل می شود و اجرام آسمانی متعدد دیگری به آن می پیوندند.