کشف کهکشان فشرده قدرت “شگفت انگیز” تلسکوپ وب را نشان می دهد

کشف کهکشان فشرده قدرت

محققان یک کهکشان منحصر به فرد بسیار فشرده اما با تشکیل ستاره را شناسایی کردند.

واشنگتن:

کشف یک کهکشان بسیار فشرده که نسبتاً کمی پس از انفجار بزرگ شکل گرفت و نرخ چشمگیر تشکیل ستاره را به نمایش گذاشت، آخرین نمونه از این است که چگونه تلسکوپ فضایی جیمز وب درک ما از کیهان اولیه را تغییر می دهد.

دانشمندان می گویند این کهکشان که قدمت آن به 13.3 میلیارد سال پیش می رسد، تقریباً 100 سال نوری قطر دارد – حدود 1000 برابر کوچکتر از کهکشان راه شیری – اما ستاره های جدیدی را با سرعتی بسیار شبیه به سرعت بسیار بزرگتر امروزی ما تشکیل می دهد. کهکشان یک سال نوری مسافتی است که نور در یک سال طی می کند، 5.9 تریلیون مایل (9.5 تریلیون کیلومتر).

حدود 510 میلیون سال پس از رویداد بیگ بنگ که منشأ جهان را نشان می دهد وجود داشته است. جهان در آن زمان کمتر از 4 درصد سن کنونی خود بود.

این کشف نمونه دیگری از این است که چگونه مشاهدات وب، که در سال 2021 راه اندازی شد و سال گذشته شروع به جمع آوری داده ها کرد، چگونه دانش ما را از ماهیت جهان اولیه تغییر می دهد. رصدخانه مادون قرمز در حال گردش به گونه ای طراحی شده بود که بسیار حساس تر از تلسکوپ فضایی هابل قبلی خود باشد.

هیلی ویلیامز، دانشجوی دکترای اخترفیزیک از دانشگاه مینه‌سوتا گفت: درک فعلی ما از شکل‌گیری کهکشان‌ها در اوایل جهان پیش‌بینی نمی‌کند که در چنین زمان‌های اولیه زندگی کیهان شاهد این تعداد کهکشان باشیم، بنابراین این واقعاً هیجان‌انگیز است. و نویسنده اصلی این مطالعه که این هفته در مجله Science منتشر شد.

خانم ویلیامز افزود: «همانطور که ما بیشتر و بیشتر از این کهکشان‌های دوردست را رصد می‌کنیم، می‌توانیم تصویر کامل‌تری از چگونگی پیدایش اولین کهکشان‌ها در کیهان‌مان گردآوری کنیم.» ما می بینیم که کهکشان هایی که در جهان اولیه وجود داشته اند بسیار متفاوت از کهکشان های امروزی هستند و فرضیات معمول ما در مورد ویژگی های کهکشان ممکن است در جهان اولیه صدق نکند.

وب به جهان عمدتاً در مادون قرمز نگاه می کند، در حالی که هابل آن را عمدتاً در طول موج های نوری و فرابنفش بررسی کرده است. وب دارای یک منطقه جمع آوری نور بسیار بزرگتر است که به آن اجازه می دهد در فواصل دورتر، بنابراین دورتر از زمان، نسبت به هابل نگاه کند.

استاد نجوم دانشگاه مینه‌سوتا و همکار پژوهشی: “توسعه تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) به اولین میلیارد سال جهان شگفت‌انگیز بوده است و به اخترشناسان فرصت زیادی داده است تا در مورد زمان و تعداد کهکشان‌های شکل‌گرفته فکر و تلاش کنند. – نویسنده پاتریک کلی گفت.

به گفته آقای کلی، آنچه در کهکشان تازه توصیف شده مشاهده می شود، ممکن است یک “خوشه کروی” باشد – مجموعه ای محکم از ده ها هزار تا میلیون ها ستاره – در حال شکل گیری.

آقای کلی گفت که این کهکشان از نظر نسبی «کاملاً کوچک» است.

آقای کلی افزود: «با این وجود، ما متوجه شدیم که کهکشان راه شیری هر سال حدود دو ستاره در حال شکل گیری است، که مشابه سرعتی است که کهکشان راه شیری در حال تشکیل ستارگان است.

محققان ترکیب شیمیایی این کهکشان را مورد بررسی قرار دادند و برای مثال دریافتند که مقدار اکسیژن بسیار کمتر از آنچه در کهکشان‌های امروزی وجود دارد – و دلیل خوبی هم دارد. اکسیژن و سایر عناصر سنگین‌تر از هیدروژن و هلیوم در کوره‌های هسته‌ای درون ستارگان جعل می‌شوند و پس از انفجار ستاره‌ها در پایان چرخه زندگی خود به فضا دمیده می‌شوند.

از آنجایی که تعداد ستارگان کمتری در آن زمان در جهان زندگی کرده و مرده بودند، چنین عناصر سنگین‌تری کمیاب‌تر بودند.

رصد این کهکشان با کمک پدیده‌ای به نام «عدسی گرانشی» صورت می‌گیرد که زمانی اتفاق می‌افتد که مقدار بسیار زیادی ماده، مانند گروهی از کهکشان‌ها، میدان گرانشی ایجاد می‌کند که نوری را که از کهکشان‌های دوردست واقع در پشت آن اما در همان خط حرکت می‌کند، منحرف و بزرگ‌نمایی می‌کند. منظره.

خانم ویلیامز گفت: “قدرت ترکیبی تلسکوپ فضایی جیمز وب و بزرگنمایی کهکشان به دلیل عدسی گرانشی به ما امکان می دهد تا این کهکشان را با جزئیات مطالعه کنیم.”

(به جز عنوان، این داستان توسط کارکنان NDTV ویرایش نشده است و از یک فید سندیکایی منتشر شده است.)