ناسا فضاپیمایی را برای پرتاب یک سیارک از مسیر پرتاب می کند

ناسا فضاپیمایی را برای پرتاب یک سیارک از مسیر پرتاب می کند

کاوشگر DART با سرعتی بیش از 15000 مایل در ساعت به دیمورفوس برخورد خواهد کرد.

واشنگتن:

ناسا در حال آماده شدن برای پرتاب ماموریتی برای کوبیدن عمدی یک فضاپیما به یک سیارک است – یک آزمایش آزمایشی در صورتی که بشریت نیاز داشته باشد تا مانع از بین بردن حیات یک سنگ فضایی غول پیکر روی زمین شود.

ممکن است شبیه یک داستان علمی تخیلی به نظر برسد، اما DART (تست تغییر مسیر دوگانه سیارک) یک آزمایش اثبات مفهوم واقعی است که در ساعت 22:21 سه شنبه به وقت اقیانوس آرام (چهارشنبه 0621 GMT) روی موشک SpaceX از وندنبرگ منفجر می شود. پایگاه نیروی فضایی در کالیفرنیا.

شی هدف آن: دیمورفوس، یک «ماه» به عرض حدود ۵۲۵ فوت (۱۶۰ متر یا دو مجسمه آزادی)، که به دور یک سیارک بسیار بزرگتر به نام دیدیموس (۲۵۰۰ فوت یا ۷۸۰ متر قطر) می چرخد ​​که با هم به دور خورشید می چرخند.

برخورد باید در پاییز 2022 اتفاق بیفتد، زمانی که این جفت سنگ در فاصله 6.8 میلیون مایلی (11 میلیون کیلومتری) از زمین، نزدیک‌ترین نقطه‌ای است که تا به حال به آن می‌رسند.

توماس زوبرشن، دانشمند ارشد ناسا در یک تماس مطبوعاتی درباره این پروژه 330 میلیون دلاری که اولین در نوع خود است، گفت: “آنچه ما در تلاشیم یاد بگیریم این است که چگونه یک تهدید را منحرف کنیم.”

برای روشن بودن، سیارک های مورد بحث هیچ تهدیدی برای سیاره مادری ما ندارند.

اما آنها به دسته ای از اجرام معروف به اجسام نزدیک به زمین (NEO) تعلق دارند – سیارک ها و دنباله دارهایی که در فاصله 30 میلیون مایلی (50 میلیون کیلومتری) به سیاره ما نزدیک می شوند.

دفتر هماهنگی دفاع سیاره ای ناسا بیشتر به مواردی با اندازه های بزرگتر از 460 فوت (140 متر) علاقه مند است، که پتانسیل تسطیح کل شهرها یا مناطق با انرژی چندین برابر بمب های هسته ای متوسط ​​را دارند.

10000 سیارک نزدیک به زمین با اندازه 460 فوت یا بیشتر شناخته شده است، اما هیچ کدام شانس قابل توجهی برای برخورد در 100 سال آینده ندارند. یک نکته مهم: تنها حدود 40 درصد از این سیارک ها تا به امروز پیدا شده اند.

ضربه 15000 مایل در ساعت

دانشمندان سیاره‌شناسی می‌توانند ضربه‌های مینیاتوری را در آزمایشگاه‌ها ایجاد کنند و از نتایج آن برای ایجاد مدل‌های پیچیده درباره نحوه منحرف کردن یک سیارک استفاده کنند – اما مدل‌ها بر فرضیات ناقصی تکیه می‌کنند، به همین دلیل است که آنها می‌خواهند یک آزمایش دنیای واقعی انجام دهند.

کاوشگر DART که جعبه ای به اندازه یک یخچال بزرگ با پنل های خورشیدی به اندازه لیموزین در دو طرف است، با سرعتی بیش از 15000 مایل در ساعت (24000 کیلومتر در ساعت) به دیمورفوس برخورد می کند و باعث تغییر کوچکی در حرکت سیارک می شود. .

دانشمندان می گویند این جفت یک “آزمایشگاه طبیعی ایده آل” برای این آزمایش است، زیرا تلسکوپ های مبتنی بر زمین می توانند به راحتی تغییرات روشنایی سیستم Didymos-Dimorphos را اندازه گیری کنند و زمان لازم برای چرخش دیمورفوس به دور برادر بزرگ خود را قضاوت کنند.

مدار آنها هرگز سیاره ما را قطع نمی کند و راهی امن برای اندازه گیری اثر ضربه است که قرار است بین 26 سپتامبر و 1 اکتبر 2022 رخ دهد.

اندی ریوکین، سرپرست تیم تحقیقاتی DART، گفت که دوره مداری فعلی 11 ساعت و 55 دقیقه است و تیم انتظار دارد که ضربه حدود 10 دقیقه از مدار Dimorphos خارج شود.

در مورد میزان انتقال انرژی در اثر برخورد، ابهام وجود دارد، زیرا ترکیب داخلی و تخلخل قمر مشخص نیست.

هرچه زباله های بیشتری تولید شود، فشار بیشتری به دیمورفوس وارد می شود.

ریوکین گفت: “هر بار که در یک سیارک ظاهر می شویم، چیزهایی را می یابیم که انتظارش را نداریم.”

فضاپیمای DART همچنین دارای ابزارهای پیچیده ای برای ناوبری و تصویربرداری است، از جمله CubeSat ایتالیایی سبک برای تصویربرداری از سیارک ها (LICIACube) برای تماشای سقوط و اثرات پس از آن.

دانشمندان می گویند که مسیر دیدیموس نیز می تواند اندکی تحت تأثیر قرار گیرد، اما به طور قابل توجهی مسیر خود را تغییر نمی دهد یا به طور ناخواسته زمین را به خطر نمی اندازد.

انفجارهای هسته ای

روش موسوم به “ضربه جنبشی” تنها راه برای منحرف کردن یک سیارک نیست، اما این تکنیکی است که با فناوری فعلی آماده ترین است.

موارد دیگری که فرضیه شده اند عبارتند از پرواز یک فضاپیمای نزدیک برای ایجاد نیروی گرانشی کوچک.

دیگری منفجر کردن یک انفجار هسته ای در نزدیکی — اما نه بر روی خود جسم ، مانند فیلم های آرماگدون و ضربه عمیق — که احتمالاً اجسام خطرناک تری ایجاد می کند.

دانشمندان تخمین می زنند که 460 فوت سیارک هر 20000 سال یک بار برخورد کنند.

سیارک هایی با عرض شش مایل (10 کیلومتر) — مانند سیارکی که 66 میلیون سال پیش به آن برخورد کرد و منجر به انقراض بیشتر حیات روی زمین از جمله دایناسورها شد — تقریباً هر 100 تا 200 میلیون سال یکبار اتفاق می افتد.

(به جز عنوان، این داستان توسط کارکنان NDTV ویرایش نشده است و از یک فید سندیکایی منتشر شده است.)