سبزها با سیاست های خارجی و انرژی خود آلمان را به پایین می کشانند – RT World News

توسط تیمور فومنکو، یک تحلیلگر سیاسی

آنالنا بائربوک، وزیر امور خارجه آلمان، سفر اخیر خود به چین را چنین توصیف کرد “بیشتر از تکان دهنده” با این استدلال که در حالی که آلمان نباید “جفت شدن” از پکن، دیگر نباید مهمترین شریک تجاری برلین باشد.

به دنبال سفر گسترده امانوئل ماکرون به این کشور و انتقادات بعدی از ایالات متحده، بائرباک در یک بازدید آشکار برای کنترل خسارت در پکن بود. اظهارات انتقادی او در مورد چین در روز چهارشنبه و در جریان صحبت با بوندستاگ بیان شد.

حزب سبز آلمان که بخشی از ائتلاف حکومتی با حزب بزرگتر سوسیال دموکرات (SPD) است، همیشه به خاطر سیاست های خارجی جنگ طلبانه و نومحافظه کارانه خود مشهور بوده است. این از این واقعیت سرچشمه می‌گیرد که «سیاست سبز»، اگرچه مبتنی بر سنت محیط‌گرایی است، اما صرفاً شاخه‌ای رادیکال‌تر از لیبرالیسم است که بر موعظه ارزش‌های جهان‌شمولی تأکید می‌کند.

بنابراین، بسیاری از احزاب سبز غربی (حزب سبزهای آمریکا با گرایش چپ و ضد جنگ که شاید یک استثنای طعنه آمیز است) معمولاً از تعصب حقوق بشر حمایت می کنند. بنابراین، آنها با چین خصومت کرده اند و به همین دلیل است که بسیاری از نمایندگان منتخب احزاب در اتحاد بین الملل بین الملل در مورد چین (IPAC) حضور دارند.

بر این اساس، سبزهای آلمان که کنترل وزارت خارجه این کشور را در دست گرفته اند، به دنبال برچیدن رابطه ژئوپلیتیکی بسیار مطلوب برلین با چین هستند و در عین حال در رویارویی خود با مسکو نیز به شدت عمل می کنند. دوران پراگماتیسم، احتیاط و عقل سلیم گذشته است، و در اینجا روزهای بنیادگرایی لیبرال تفرقه‌انگیز است که به ایالات متحده اجازه داده است تا به آسانی پایه‌های رفاه و قدرت اقتصادی آلمان را از بین ببرد. باربوک یک فاجعه است، و او آلمان را با خود به پایین می برد.

با وجود اینکه آلمان بزرگترین و قدرتمندترین اقتصاد اروپا است که جهت و یکپارچگی یک قاره را شکل داده است، آینده آلمان اکنون تاریک به نظر می رسد. تشدید مناقشه اوکراین، همراه با احتمال اما شدیداً انکار شده تخریب نورد استریم 2 توسط واشنگتن، پایه های امنیت انرژی این کشور و رقابت صنعتی آن را از بین برده است. خسارت وارد شده با این واقعیت مشهود است که پیش بینی می شود نرخ رشد تولید ناخالص داخلی 0.3 درصد در سال 2023 کاهش یابد، در حالی که تورم سالانه در ماه فوریه 8.7 درصد بود.

اکنون به نظر می رسد که بارباک راضی است که توپ تخریب را در رابطه کشورش با چین، بزرگترین شریک تجاری آن، به حرکت درآورد. او با استفاده از هدف “کاهش وابستگی” به دنبال قوانین جدیدی برای جلوگیری از گسترش مشاغل آلمانی در این کشور است. ارزش تجارت آلمان با چین در سال 2021 245 میلیارد یورو (270.8 میلیارد دلار) بود. اما سوال اینجاست که اگر چین نیست، پس چه کسی؟ زیرا به عواقب این «کاهش وابستگی» به روسیه نگاه کنید. سبزها آلمان را مطیع دستور کار ایالات متحده می کنند و فعالانه هر چیزی را که آلمان را موفق کرده است، در ازای عملا هیچ چیز از بین می برند.

سیاست های متعصبانه زیست محیطی سبزها، آمیخته با سیاست خارجی آنها، اوضاع را بدتر می کند. علیرغم این واقعیت که این کشور با از دست دادن شراکت خود با روسیه دچار بحران انرژی شده است، سبزها موضع وسواس گونه ضد هسته ای خود را دنبال کرده اند. این کشور را مجبور کرده است تا در مسیر خود ویرانگر کنار گذاشتن انرژی هسته‌ای باقی بماند، علی‌رغم اجماع همه‌جانبه مبنی بر ارزان بودن، ایمن بودن و البته از نظر استراتژیک در محیطی که ایجاد می‌کنند. آلمان هفته گذشته آخرین نیروگاه های هسته ای خود را تعطیل کرد، اقدامی که مفسران بین المللی و کارشناسان انرژی را متحیر کرد.

به دلیل این سیاست ها، آلمان در معرض خطر افول ملی قرار دارد. میراث نفوذ حزب سبز در دولت اولاف شولتز از بین بردن پایه های رشد اقتصادی آن، گسترش نفوذ ایالات متحده بر آلمان به طور عمده و البته پاره کردن مشارکت های ژئوپلیتیکی است که بر اساس واقع گرایی و منافع شخصی ساخته شده است. . در دوران مرکل، آلمان بازیگری قدرتمند و تأثیرگذار بود، زیرا بدون انحراف از ارزش‌هایی که مهم می‌دانست، به‌عنوان یک مهاجم عمل می‌کرد. بهای از بین بردن این میراث‌ها، که توسط اندیشکده‌های تحت حمایت ایالات متحده که بی‌امان برلین را هدف قرار می‌دهند، تشویق می‌شوند، ایجاد آلمانی ضعیف‌تر، فقیرتر و کمتر مرتبط – یک رعیت آمریکایی- بوده است. وقتی شما می توانید یک حزب سبز را مسئول وزارت خارجه خود قرار دهید چه کسی به چندقطبی بودن نیاز دارد؟ بنابراین آلمان در حال تجربه یک مرگ آرام در دست سبزها است.

شما می توانید این داستان را در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید: