پس از فوران آتشفشان کوه سمرو در اندونزی، خانه ها زیر آب رفتند.
اندونزی:
در پی فوران مرگبار سمرو در جزیره جاوه اندونزی، اجساد در هم تنیده مادر و دختری که در خاکستر مذاب محصور شده اند، نمادی شده است که بسیاری از ساکنان در سایه آتشفشان احساس می کنند اشتباه کرده است.
“هیچ اخطاری وجود نداشت. اگر وجود داشت، قربانیانی وجود نداشت، درست است؟” مینا، درباره پسر عمویش رومینی، گفت که در حالی که سقف آشپزخانه‌شان فرو رفت، در آغوش مادر پیرش فوت کرد. مانند بسیاری از اندونزیایی‌ها، آنها فقط از یک نام استفاده می‌کنند.
روستای کوراه کوبوکان که در پایه آتشفشان واقع شده است، یکی از بدترین آسیب‌دیدگی‌ها بود که سمرو در روز شنبه فوران کرد و ابرهای خاکستر و جریان‌های آذرآواری را به بیرون پرتاب کرد که منجر به کشته شدن 43 نفر و ناپدید شدن ده‌ها نفر شد.
فوران بلندترین کوه جاوه سوالاتی را در مورد اثربخشی سیستم هشدار بلایای اندونزی و خطرات بازسازی در دامنه های حاصلخیز اما ناپایدار آتشفشان ایجاد کرده است.
مقامات گفتند که برخی از پیام‌ها برای مدیران محلی ارسال شد، اما اذعان کردند که به دستور تخلیه منجر نشده است، تا حدی به این دلیل که پیش‌بینی فعالیت آتشفشان دشوار است.
هشدارهای تخلیه معمولاً توسط آژانس ملی کاهش بلایا ارسال می‌شود، مانند سال 2017 که به 100000 نفر از ساکنان نزدیک کوه آگونگ بالی دستور داد فوراً منطقه خطر را ترک کنند.
آژانس ملی کاهش بلایا بلافاصله به درخواست رویترز برای اظهار نظر پاسخ نداد.
در زبان جاوه ای، نام روستای Curah Kobokan به معنای “کاسه ریختن” است که اشاره ای به رودخانه ای است که در کنار آن مار می گذرد. زمانی که رودخانه منبع حیات بود، به سقوط جامعه نیز تبدیل می شد.
هنگامی که سمرو فوران کرد، رودخانه جریان‌های غلیظی از گدازه و خاکستر را مستقیماً به کوره کوبوکان می‌برد، اکنون میدانی از خاکستر خاکستری که به بلندی خطوط برق انباشته شده است، چند سقف مثلثی شکل که از منظره فاجعه تازه شکل گرفته بیرون زده است.
ساکنان می گویند که هوا در عرض چند ثانیه بسیار گرم و سیاه شد. مردم فریاد می زدند و وحشت زده فرار می کردند، برخی به نمازخانه پناه می بردند، برخی دیگر در زهکشی سیمانی جمع شده بودند.
از هشت ساکنی که رویترز با آنها مصاحبه کرد، هیچ یک نگفته است که هشدار فوران قریب الوقوع را دریافت کرده اند.
ایرواتی 41 ساله که شوهرش هنگام تلاش برای فرار بیهوش شد، گفت: “اگر هشدار داده می شد، مردم تخلیه می شدند. در عوض در عرض چند دقیقه، گدازه به پایین سرازیر شد و بسیاری از مردم جان باختند.”
“زمانی برای دویدن نیست”
مجمع الجزایری با 270 میلیون نفر که بر فراز حلقه آتش اقیانوس آرام نشسته اند، اندونزی یکی از مستعدترین کشورهای جهان در بلایای طبیعی است. ویرانی ایجاد شده توسط Semeru را می توان به تلاقی مرگباری از عوامل نسبت داد، که هیچ کس نمی خواهد تقصیر را بپذیرد.
رئیس آژانس زمین‌شناسی اندونزی، اکو بودی للونو، می‌گوید پیام‌هایی برای مقامات محلی ارسال شده است که در مورد ابرهای خاکستر داغ هشدار می‌دهند. او گفت که رودخانه نزدیک کوره کوبوکان روی نقشه با رنگ قرمز مشخص شده است.
اکو می‌گوید: «در آینده نمی‌توانیم یکدیگر را سرزنش کنیم، اما باید بیشتر هم افزایی کنیم.
دینو آدالانانتو از آژانس کاهش فاجعه جاوا شرقی می‌گوید این هشدارها به افسران تاب‌آوری محلی داده شده است، اما هیچ دستور خاصی برای تخلیه وجود ندارد. به سر کوره کوبوکان دسترسی پیدا نکرد.
کارشناسان می گویند که ماهیت فوران، غار گنبد گدازه ای که احتمالاً توسط عوامل خارجی مانند باران شدید ایجاد شده است، نیز به سختی قابل تشخیص است.
هدر هندلی، دانشمند آتشفشان در دانشگاه موناش استرالیا، می‌گوید: «محرک واقعی هر چه بود، ناپایداری این گنبد گدازه‌ای در قله بود که فروریخت و پیش‌بینی آن چیزها بسیار سخت است.
هندلی می‌گوید فوران‌های ناشی از فروپاشی گنبد گدازه‌ای حدود 6 درصد از کل فوران‌های آتشفشانی را تشکیل می‌دهند و تحقیقات بیشتری برای درک ویژگی‌ها و علل آن مورد نیاز است.
عامل دیگر فاجعه، واقعیت زندگی در دامنه‌های سمرو است، جایی که طی دهه‌ها جوامع به فعالیت‌های آتشفشانی، از جمله خروج بخار از قله، علاقه پیدا کرده‌اند.
در حالی که مقامات بلایای طبیعی ویرانی ها را بررسی می کنند، حدود 100000 خانه آسیب دیده یا ویران شده است، صحبت های فزاینده ای در مورد خطر زندگی در نزدیکی کوه وجود دارد، جوکو ویدودو، رئیس جمهور اندونزی گفت که حداقل 2000 خانه جابه جا خواهد شد.
اندونزی با 142 آتشفشان، بزرگترین جمعیت جهان را دارد که در فاصله نزدیک به یک آتشفشان زندگی می کنند، از جمله 8.6 میلیون نفر در 10 کیلومتری (6.2 مایل).
اکو از سازمان زمین شناسی گفت: آنچه باید برای مردم توضیح داده شود مناطقی است که گدازه در آن جریان دارد، توصیه ما این است که دیگر در آنجا زندگی نکنید.
“وقتی آنها آنجا هستند، زمانی برای دویدن وجود ندارد.”
(به جز عنوان، این داستان توسط کارکنان NDTV ویرایش نشده است و از یک فید سندیکایی منتشر شده است.)