پنگ شوای، ستاره تنیس چین، یکی از سیاستمداران ارشد حزب کمونیست را به تجاوز جنسی به خود متهم کرد.
پکن:
جنبش #MeToo چین در مواجهه با سانسورهای سریع اینترنت، یک جامعه مردسالار و یک سیستم قانونی که بار سنگینی را بر دوش مدعی قرار می‌دهد، دچار لغزش شده است.
ادعاهای انفجاری این ماه توسط ستاره تنیس پنگ شوآی مبنی بر اینکه یک سیاستمدار ارشد سابق حزب کمونیست به او تجاوز جنسی کرده است، اولین باری بود که این اتهامات به لایه بالایی دولت وارد می شود.
اما اتهامات او به سرعت از اینترنت چین پاک شد و از آن زمان دیگر او در انظار عمومی دیده نشده است.
دیگران نیز با سرنوشتی مشابه مواجه شده اند، به طوری که پکن به طور فزاینده ای سختگیرانه هر گونه جنبش اجتماعی مردمی را سرکوب می کند.
جنبش جهانی #MeToo در سال 2018 زمانی که موجی از زنان اتهامات آزار جنسی را علیه اساتید دانشگاه منتشر کردند، به چین رسید.
با تهدید چشم انداز یک جنبش توده ای کنترل نشده، مقامات به سرعت شروع به مسدود کردن هشتگ ها و کلمات کلیدی رسانه های اجتماعی کردند.
عبارت #MeToo همچنان مسدود است.
بر اساس گزارش گزارشگران بدون مرز، فمینیست های برجسته مرتباً با آزار و اذیت پلیس و بازداشت مواجه می شوند – از جمله سوفیا هوانگ ژوکین، فعالی که در ماه سپتامبر به دلیل “تشویق براندازی قدرت دولتی” دستگیر شد.
اگرچه شی جین پینگ، رهبر چین اعلام کرده است که زنان «نیروی مهمی هستند که توسعه و پیشرفت اجتماعی را هدایت می‌کنند»، اما به ندرت زنانی در نقش‌های کلیدی دولتی در چین حضور دارند.
رهبری سیاسی دنیای مردانه است و تنها یک زن در دفتر سیاسی 25 نفره نخبگان حزب کمونیست وجود دارد.
شی همچنین به شدت روایت محافظه کارانه زنان را به عنوان مادر و همسر پیش می برد.
ساکت شد
قانون جدیدی که مفهوم آزار جنسی را روشن می کند سال گذشته در چین تصویب شد، اما متهمان هنوز با موانع بزرگی روبرو هستند.
زنی که ادعای سوءرفتار جنسی را مطرح کرده بود، به خبرگزاری فرانسه گفت: “شما باید دائماً ثابت کنید که صادق هستید… و از این موضوع برای تبلیغات خود استفاده نمی کنید.”
او گفت، اما برای متهم، “در واقع بسیار ساده است”.
او فقط می تواند آن را انکار کند و نیازی به اثبات بی گناهی خود ندارد.
پرونده‌هایی که در معرض دید قرار می‌گیرند، اغلب توسط دادگاه‌ها مورد بررسی قرار می‌گیرند – و اکثریت بزرگی از پرونده‌هایی که تحت اتهامات آزار و اذیت جنسی قرار می‌گیرند، متهمانی هستند که با اتهامات افترا به عقب باز می‌گردند.
وانگ چی، کارمند صندوق جهانی حیات وحش که به صورت آنلاین مدعی شد رئیسش او را به زور بوسیده و مکرراً مورد آزار و اذیت قرار داده است، در سال 2018 با یک شکایت تلافی جویانه برای افترا از او مورد ضرب و شتم قرار گرفت.
دادگاهی به او دستور داد که عذرخواهی کند و به این نتیجه رسید که او مدارک کافی ندارد و درباره او “کاذب پخش کرده است”.
و دادگاه پکن امسال پرونده ژو شیائوکسوان را که مجری تلویزیون دولتی ژو جون را متهم به دست زدن به او در زمانی که کارآموز بود، رد کرد.
دادگاه گفت ژو شواهد کافی ارائه نکرده است.
زو به نوبه خود از ژو به دلیل افترا شکایت کرد.
بر اساس تحقیقات دانشکده حقوق ییل در ماه مه، دادگاه ها از شاکیان می خواهند که شواهدی بسیار قوی تر از آنچه متهم ارائه می کند، ارائه دهند، و اغلب شاهدان نزدیک به متهمان از جمله دوستان و همکاران را رد می کنند.
پژوهشگران نوشتند که این کار «کارفرمایان و بازماندگان را از تنبیه آزاردهنده‌های ادعایی یا صحبت کردن، دلسرد می‌کند، زیرا آنها می‌دانند که ممکن است از آنها شکایت شود و بار سنگین اثبات را به دوش بکشند».
زنان دیگری که با داستان های آزار و اذیت و تجاوز مطرح می کنند، مورد حملات شخصی قرار می گیرند.
ژانگ ون، روزنامه‌نگار برجسته در سال 2018 توسط یک نامه‌نویس ناشناس به تجاوز جنسی متهم شد که باعث شد زنان دیگر با اتهامات آزار و اذیت مطرح کنند.
ژانگ در تلاش برای بی اعتبار کردن آنها در نظراتی که آزادانه اجازه انتشار داشتند، به صورت آنلاین به متهمان خود پاسخ داد.
او نوشت که آنها مشروبات الکلی زیاد مصرف می کردند و با مردان زیادی قرار ملاقات می گذاشتند و افزود که متهم اصلی او “در دانشگاه چندین بار دوست پسرش را عوض کرده بود”.
انگیزه سیاسی
اما پکن اجازه داده است که اتهامات در صورت صلاحدید آنها مطرح شود.
یکی از کارمندان زن در غول تجارت الکترونیک علی بابا تابستان امسال ادعا کرد که در یک سفر کاری توسط مدیر و مشتری خود مورد تجاوز جنسی قرار گرفته است، موردی که پوشش و نظرات گسترده ای را در رسانه های چینی به دنبال داشت.
این شرکت در آن زمان تحت فشار شدید رگولاتورهای دولتی قرار داشت و علی بابا مدیر را برکنار کرد و قول داد فرهنگ شرکت “زشت” را سرکوب کند.
با این حال، هنگامی که خشم فروکش کرد، پلیس در نهایت پرونده را منصرف کرد و گفت که عمل “فحاشی اجباری” مدیر جرم نیست.
و کریس وو، ستاره پاپ کانادایی-چینی، در ماه آگوست پس از آن که یک زن 19 ساله او را به تجاوز آنلاین متهم کرد، با یک دستگیری نادر مواجه شد – همزمان با سرکوب رسمی افراط در افراد مشهور.
به همین ترتیب، مقامات سقوط کرده حزب کمونیست که به دلیل فساد اخراج شده اند، اغلب به سوء رفتار جنسی متهم می شوند – اما “فقط پس از سقوط آنها به دلیل مبارزات سیاسی، به عنوان بخشی از حقایق جنایات آنها فاش می شود.” مقاله اخیر در مورد پنگ شوایی
در همین حال از زنان به عنوان شاهدی بر شهرت بدشان استفاده می شود.»
(این داستان توسط کارکنان NDTV ویرایش نشده است و به طور خودکار از یک فید سندیکایی تولید شده است.)