میا آمور موتلی، نخست وزیر باربادوس از این پلاک در پارک آزادی میدان طلایی پرده برداری می کند
باربادوس در شرف قطع روابط با سلطنت بریتانیا است، اما میراث گذشته استعماری وحشیانه و تأثیر همه‌گیری بر گردشگری چالش‌های بزرگی را برای جزیره کارائیب ایجاد می‌کند، زیرا این جزیره به جدیدترین جمهوری جهان تبدیل می‌شود.
باربادوس که به خاطر سواحل و عشق به کریکت شهرت دارد، این هفته رئیس دولت خود، ملکه الیزابت دوم را با نماینده فعلی خود، ژنرال ساندرا میسون، جایگزین خواهد کرد.
تشریفات عصر دوشنبه تا سه‌شنبه شامل رژه‌های نظامی و جشن‌هایی است که میسون به عنوان رئیس‌جمهور افتتاح می‌شود و شاهزاده چارلز – وارث تاج و تخت بریتانیا – به تماشای آن می‌نشیند.
طلوع عصر جدید بحث را در میان جمعیت 285000 نفری در طول قرن‌ها نفوذ بریتانیا، از جمله بیش از 200 سال بردگی تا سال 1834، دامن زد و سرانجام باربادوس در سال 1966 مستقل شد.
شارون بلامی تامپسون، 50 ساله، یک فروشنده ماهی در پایتخت بریج تاون که به یاد دارد حدوداً هشت ساله بود و پادشاه را در یک ملاقات دید، گفت: “به عنوان یک دختر جوان، وقتی در مورد ملکه می شنیدم، واقعاً هیجان زده می شدم.”
او گفت: “با بزرگتر شدن و بزرگتر شدن، شروع به تعجب کردم که واقعاً این ملکه برای من و ملت من چه معنایی دارد. این معنی نداشت.” “داشتن یک رئیس جمهور زن باربادوس عالی خواهد بود.”
استعمار و برده داری
برای فعالان جوانی مانند Firhaana Bulbulia، بنیانگذار انجمن مسلمانان باربادوس، استعمار بریتانیا و برده داری در پشت نابرابری های مدرن جزیره نهفته است.
بولبولیا، 26 ساله، گفت: «شکاف ثروت، توانایی مالکیت زمین، و حتی دسترسی به وام‌های بانک‌ها، همگی ارتباط زیادی با سازه‌هایی دارند که بر اثر حکومت بریتانیا ساخته شده‌اند.
زنجیر واقعی (بردگی) شکسته شد و ما دیگر آنها را نپوشیدیم، اما زنجیرهای ذهنی همچنان در ذهنیت ما پابرجاست.”
در ماه اکتبر، باربادوس میسون را به عنوان اولین رئیس جمهور خود انتخاب کرد، یک سال پس از آن که نخست وزیر میا ماتلی اعلام کرد که این کشور “به طور کامل” گذشته استعماری خود را ترک خواهد کرد.
اما برخی از باربادوس‌ها استدلال می‌کنند که مسائل ملی مبرم‌تری وجود دارد، از جمله آشفتگی اقتصادی ناشی از همه‌گیری کووید-19، که وابستگی بیش از حد به گردشگری را آشکار کرده است – که از قضا به بازدیدکنندگان بریتانیایی وابسته است.
آرامش وهم‌آور در بریج‌تاون معمولاً شلوغ، تعداد ناچیز در مکان‌های توریستی محبوب و صحنه‌های شب زنده‌داری مرده، همگی به کشوری اشاره می‌کنند که پس از سال‌ها رفاه نسبی با مشکل مواجه است.
علیرغم افزایش شدید استقراض دولت برای تامین مالی پروژه های بخش دولتی و ایجاد شغل، بیکاری نزدیک به 16 درصد است که نسبت به 9 درصد در سال های اخیر افزایش یافته است.
این کشور به تازگی مقررات منع آمد و شد طولانی مدت کووید را کاهش داده است و آن را از ساعت 9:00 شب تا نیمه شب به عقب انداخته است.
اسقف جوزف آترلی، رهبر اپوزیسیون، گفت که جشن های این هفته در میان مقامات بلندپایه تا حد زیادی برای مردم عادی قابل دسترس نخواهد بود.
آترلی می‌گوید: «فقط فکر نمی‌کنم وقتی به مردم توصیه می‌شود در آسایش خانه‌تان بنشینند و روی صفحه نمایش تماشا کنند، با داشتن این کار به خودمان اعتبار و خدمتی عادلانه انجام می‌دهیم».
افزایش تعداد موارد کووید، افزایش احساس استرس و ترس – فقط فکر نمی‌کنم زمان مناسبی باشد.»
“روی پای خودمان بایستیم”
برخی از انتقادات نیز بر روی دعوت موتلی از شاهزاده چارلز برای مهمان افتخاری و اعطای نشان آزادی باربادوس، بالاترین افتخار ملی، متمرکز شده است.
کریستینا هیندز، مدرس روابط بین‌الملل در دانشگاه هند غربی در این باره می‌گوید: «خانواده سلطنتی بریتانیا منبع استثمار در این منطقه هستند و هنوز عذرخواهی رسمی یا هیچ گونه ترمیم‌ای برای آسیب‌های گذشته ارائه نکرده‌اند. باربادوس
بنابراین نمی‌دانم که چگونه می‌توان این جایزه را به فردی از خانواده داد.
فعالان محلی سال گذشته که تحت تأثیر جنبش‌های زندگی سیاه‌پوستان مهم است در سراسر جهان، با موفقیت از برداشتن مجسمه دریاسالار بریتانیایی لرد هوراتیو نلسون که به مدت دو قرن در میدان قهرمانان ملی ایستاده بود، حمایت کردند.
و برخی پایان سلطنت ملکه را گامی ضروری برای جبران خسارت مالی برای پرداختن به عواقب تاریخی استفاده از بردگانی که از آفریقا برای کار در مزارع قند آورده شده بودند، می دانند.
برای بسیاری از باربادوسی‌ها، جایگزینی ملکه بریتانیا تنها به احساس ملت در طول سالیان متمادی می‌پردازد.
دری بیلی، 33 ساله، صاحب یک صندلی ساحلی و آب، گفت: “من فکر می کنم این کار بسیار خوبی است که ما انجام می دهیم، تبدیل شدن به یک جمهوری، زیرا ما اکنون 55 سال است که مستقل هستیم و وقت آن است که روی پای خود بایستیم.” کسب و کار اجاره ورزش
“من انتظار دارم که اوضاع در این سیستم بهتر شود. مستقل بودن و پاسخگویی به تاج بی معنی است. بنابراین من واقعاً معتقدم که جمهوری بودن راهی است که باید رفت.”
(این داستان توسط کارکنان NDTV ویرایش نشده است و به طور خودکار از یک فید سندیکایی تولید شده است.)