دانشمندان ژاپنی واکسنی را برای هدف قرار دادن سلول های به اصطلاح زامبی ساخته اند که به مرور زمان روی هم انباشته می شوند و به سلول های سالم آسیب می رسانند. تصور می‌شود که این سلول‌ها مسئول طیف وسیعی از بیماری‌های مرتبط با افزایش سن، مانند بیماری قلبی هستند.
این تحقیق که روز جمعه در نسخه آنلاین مجله Nature Aging منتشر شد، کاهش تعداد سلول‌های زامبی – که از نظر بالینی به عنوان سلول‌های پیر شناخته می‌شوند – در موش‌هایی که این واکسن را دریافت کردند، نشان داد. این اثر همچنین در مناطقی از بدن که تحت تأثیر سفت شدن شریان ها قرار گرفته بود، مشاهده شد.
سلول‌های پیر به‌عنوان سلول‌های زامبی شناخته می‌شوند، زیرا مانند سلول‌های عادی تقسیم نمی‌شوند اما نمی‌میرند. آنها به عنوان سلول های طبیعی شروع به کار می کنند، اما پس از تجربه یک رویداد استرس زا – مانند آسیب دیدن DNA خود یا آلوده شدن به ویروس – به جای مرگ، وارد حالت انیمیشن معلق می شوند.
هنگامی که در بدن تجمع می یابند، این سلول ها با ترشح مواد شیمیایی که باعث التهاب می شوند به سلول های سالم همسایه آسیب می رسانند. با گذشت زمان، آنها روند پیری را تسهیل می کنند و زمینه را برای انواع شرایط پزشکی از جمله دیابت، پوکی استخوان، بیماری آلزایمر، بزرگ شدن قلب، مشکلات کلیوی، گرفتگی عروق و از دست دادن عضله مرتبط با افزایش سن فراهم می کنند.
ادامه مطلب
در سال های اخیر، تعدادی از مطالعات روی موش ها، داروهایی به نام senolytics را آزمایش کرده اند که این سلول های زامبی را از بین می برند. اما تیم ژاپنی که شامل محققانی از دانشگاه‌های سراسر کشور می‌شد، پروتئینی را که در سلول‌های پیر در انسان و موش یافت می‌شود، شناسایی کردند و واکسنی را بر اساس اسید آمینه‌ای ساختند که به ساخت پروتئین کمک می‌کند.
این واکسن مبتنی بر پپتید به بدن اجازه می‌دهد تا آنتی‌بادی‌هایی ایجاد کند که می‌توانند خود را به سلول‌های پیر متصل کنند و سپس می‌توانند توسط گلبول‌های سفید خون که به آنتی‌بادی‌ها می‌چسبند، حذف شوند. به گفته نویسنده مطالعه Tohru Minamino، این واکسن می تواند باشد “برای درمان سفت شدن شریان، دیابت و سایر بیماری های مرتبط با پیری اعمال می شود.”
هنگامی که محققان این واکسن را بر روی موش های مبتلا به گرفتگی عروق تزریق کردند، متوجه کاهش تجمع سلول های پیر و کوچک شدن نواحی تحت تاثیر این بیماری شدند. این تیم اظهار داشت که وقتی به موش‌های مسن‌تر تزریق می‌شد، روند ضعیف شدن بدن مرتبط با افزایش سن را در مقایسه با موش‌های واکسینه نشده به‌طور مطلوبی کاهش می‌داد.
همچنین ظاهراً عوارض جانبی کمتری از واکسن وجود داشت که دوره اثربخشی طولانی‌تری نسبت به سنولیتیک‌های موجود دارد.